Afhverju þurfa sprotafyrirtæki skattaafslátt

Ég var að lesa um skattastefnu VG, það var eitt sem ég hnaut um en það var að það ætti að veita sprotafyrirtækjum skattaafslátt.

Hvað skilyrði ætli fyrirtækið mitt þurfi að uppfylla til þess að vera talið sprotafyrirtæki? Er nóg að ég hefji innflutning í bílskúrnum mínum til þess að vera orðið sprotafyrirtæki? Ef ég flyt inn nýja ameríska keðju, t.d. cinabon stað sem er ekki til á landinu, væri það sprotastarfsemi. En ef ég bý til nýjan cinabon stað, alíslenskan en samt ekki til svona staðir á íslandi, væri það þá sprotafyritæki? Verð ég að vera að uppgötva eitthvað til þess að vera sprotafyrirtæki?

Hvað með hin raunverulegu sprotafyrirtæki, eins og flestir skilja þau. Þessi fyrirtæki eru þannig að þau tapa nánast alltaf fyrstu árin, einmitt á meðan þau eru að þróa vörur og koma þeim á markað. Þau hafa á móti getað nýtt sér uppsafnað skattalegttap í 10 ár, eftir að tapið myndast. Spurning er þá hvort þetta tap verði þá metið líka á lægri skatti?

Þetta eru sjálfsagt fínar hugmyndir en vandamálið er þær koma fæstum sprotafyrirtækjum að gagni, þegar þau helst þurfa á þeim að halda.

Athugasemdir

[Bjarni M. (IP-tala skráð) 25.4.2007 kl. 16:14]

Veistu hver var ein af tillögum Vg á sprotaþingi?   Svar: Að koma strandsiglingum aftur á.   Hinar voru álíka gáfulegar.  Maður hélt satt að segja að þessar vesalings manneskjur hefðu einfaldlega ekki vitað á hvaða þing þeir voru að mæta.

Skattatillögur Vg eru í línu við þetta.   Þeir einfaldlega nenna ekki að kynna sér málin, setja eitthvað fram sem þeir telja að líti fallega út á blaði, en hafa í raun ekki hugmynd um hvað um er að ræða.  

Fyrir utan það að sprotafyrirtæki (sem almennt eru skilgreind sem nýsköpunarfyrirtæki á hátæknisviði (síðasta hugtakið er orðið ansi útjaskað reyndar af misvitrum stjórnmálamönnum)), skila yfirleitt ekki hagnaði fyrr en kannski e. 10 ár (ef þau fara ekki á hausinn áður), heldur fá þau líka allan VSK (innskatt) endurgreiddan í 10 ár.   Sem sagt, hér er um enn eitt "vapour-ware'ið" að ræða af hálfu Vg.

[Púkinn, 25.4.2007 kl. 16:41]

Púkinn er sammála þessu, enda er hann stofnandi og eigandi fyrirtækis sem myndi hafa verið flokkað sem sprotafyrirtæki.  Skattaafsláttur er í sjálfu sér góður og blessaður, en eins og þú bentir á, þá myndi hann nýtast fáum þessara fyrirtækja.  Það sem verra er, ef farin yrði skandinavíska leiðin við skattafrádráttinn, þá yrði skriffinnskan svo yfirgengileg að hún myndi éta upp vænana hluat hagnaðarins.

Nei, það sem þessi fyrirtæki þurfa er betra umhverfi, hlutir eins og öruggara og ódýrara sæstrengssamband, og betra umhverfi sem gerir það hagkvæmt fyrir áhættufjárfesta að fjárfesta í fyrirtækjunum - það myndu allir græða á því - fjárfestarnir, fyrirtækin og á endanum ríkiskassinn....en það vilja VG víst ekki. 

[Jónas Björgvin Antonsson, 25.4.2007 kl. 17:56]

Væru það ekki einmitt áhættufjárfestar - viðskiptaenglar - sem ættu frekar að fá einhvers konar skattaafslátt eða ívilnun vegna fjárfestinga í áhættusömum rekstri? Væri það ekki gáfulegri nálgun?

J#

[Bjarni M. (IP-tala skráð) 25.4.2007 kl. 21:00]

Jú, rétt hjá þér Jónas, það væri mun gáfulegri nálgun og jafnframt að stuðla að því að til yrði áhættufjármagnsmarkaður á Íslandi með ennfrekari aðgerðum, t.d. með öflugri brúarsmíð, þar sem jafnvel fyrstu kúnnarnir (í tilfelli B2B) væru fundnir, sem í mörgum tilvikum gæti skipt meira máli heldur en styrkir upp á tugi milljóna.   Varðandi skattaumhverfið, mætti helst athuga með að gera sprotafyrirtækjum betur kleift að laða að sér hæfa starfsmenn.   Í dag vilja allir verkfræðingar og tölvunarfræðingar vinna hjá bönkunum (eða CCP), eitthvað sem sprotafyrirtæki geta illa keppt við.   Hugsanlega mætti veita veglegan skattaafslátt af launum starfsmanna skilgreindra sprotafyrirtækja.

Svo er ég að sjálfsögðu sammála Púkanum hvað alla skriffinnsku varðar - sprotar hafa engan tíma til að standa í slíku.   Og svo mæli ég með að báknið fari að fara burt, eins og Geir talaði um á sínum tíma.

[Dofri Hermannsson, 25.4.2007 kl. 21:38]

Sammála þessu - þetta er það sama og Sjálfstæðismenn hafa verið að leggja til - veita fyrirtækjum sem nýta allann mögulegan hagnað í vöxt skattaafslátt.

Það er auðvitað ekki málið. Það þarf fyrst og fremst að skapa sprotafyrirtækjum hagstæð skilyrði til vaxtar og sambærilegar við samkeppnislönd okkar.

Sjá tillögur Samfylkingarinnar sem á Sprotaþingi þóttu vænlegastar til árangurs. http://www.xs.is/Forsida/Frettir/Frettir/Lesafrett/1397

[Bjarni M. (IP-tala skráð) 26.4.2007 kl. 00:36]

Tillögur  Samfylkingarinnar hljóma ekki alveg eins kjánalega og Vg, enda ekki skrítið, því þau komu á elleftu stundu inn á Sprotaþingið (það voru allir farnir að halda að ekkert kæmi frá þeim), með  “copy & paste” af tillögum sem fengu hæstu einkunn á hugarflugsfundi Vísinda og Tækniráðs (VT)  í fyrra .   Sem sagt maður fær á tilfinninguna að ekki hafi verið lögð mikil vinna eða hugsun í þetta hjá þeim, að hugur fylgi því ekki máli.  Það er allavega deginum ljósara að háleit markmið sem sett eru í inngangi skjalsins frá Sf nást aldrei m.v. tillögurnar.

 

Styrkir Rannsóknar- og Tækniþróunarsjóðs, eru góðra gjalda verðir og geta virkilega ráðið baggamuninum í mörgum tilfellum sérstaklega hjá sprotafyrirtækjum, en árangurinn hefur samt valdið vonbrigðum.  Helstu orsakirnar eru sennilega að þumalputtareglan segir að aðeins 10% sprotafyrirtækja í hátækni komast á legg og að hluta til kannski vegna þess að mikið af styrkjum hefur runnið til ríkisstofnana og stærri fyrirtækja – t.d. Síminn, Marel og Nýherji hafa þegið styrki úr Tækniþróunarsjóði.   Þá tel ég það mjög óráðlega tillögu hjá Samfylkingunni að hvetja sérstaklega til þess að almenningur (einstaklingar) fjárfesti í sprotafyrirtækjum (of mikil áhætta fyrir einstaklinga og þeir eru heldur alls ekki góðir fjárfestar fyrir sprotafyrirtæki, því þau þurfa öfluga bakhjarla sem geta fylgt þeim eftir og þolinmótt fjármagn).

 

Endurgreiðsla  R&Þ kostnaðar er mjög vandmeðfarið mál, en samt mjög áhugavert að skoða.   Maður leggur ekki af stað t.d. í hugbúnaðarþróun með eitthvað bitastætt fyrir minna en 100-200 milljónir og ef á að skuldbinda ríkissjóð (það verður að gera það áður en lagt er í verkefnið) þá er ég hræddur um að þarna geti orðið um ansi stóran pakka að ræða; sem er svo sem afstætt, sérstaklega ef horft er til allra milljarðana sem fara í miðaldafyrirkomulagið sem er í landbúnaðinum.

Við megum líka passa okkur á að hagrænir hvatar sé ávallt í forgrunni, sem ekki verður gert með því að ríkisvæða nýsköpun í landinu.   Hingað til höfum við keyrt of mikið á evrópsku leiðinni í þessum málum, þar sem ríkisstyrkir skipa stóran sess.   Bandaríkjamenn hafa náð lang mestum árangri þjóða í að koma hátækni sprotafyrirækjum á legg, en þar spilar þróaður áhættufjármagnsmarkaður og menning hvað þessi mál varðar aðalhlutverkið.   Ég legg ég til að við reynum að þróa okkur í þá átt, til að byrja með með blöndu þessara tveggja ólíku leiða, að ríkið noti hluta fjármagnsins til málaflokksins til að byggja brýr og stuðla að því að til verði öflugir áhættufjárfestar á Íslandi (nóg er til af fjármagni).  Fyrir  mörg sprotafyrirtæki, sérstaklega þau sem þróa dýrar lausnir á fyrirtækjamarkað þar sem söluferli taka oft ár eða meiar, gæti fyrsti stóri kúnninn verið mörg hundruð milljóna virði, því hann væri forsenda fyrir frekari viðskiptum, sértaklega m.t.t. útrásar.

 

Ríkisfyrirtæki eru ekki lengur stórtæk í innanhús hugbúnaðarþróun, þannig að þessi liður gæfi ekki mikið af sér eins og hann er settur fram hjá Sf.   Hins vegar kaupir ríkið mikið af lausnum sem upprunnar eru erlendis, oft úr sér gengnar lausnir reyndar (dæmi Oracle e-business suite), sem mætti færa innlendum sprotafyrirtækjum sem verkefni, sem gæti um leið hraðað ferlinu að gera þau arðbær.  Innan ríkiskerfisins eru fjölmörg tækifæri hvað þetta verðar, í stjórnsýslunni og kannski ekki síst í heilbrigðisgeiranum.   Þarna væri ríkinu auðvelt að byggja brýr, sem gæti skilað miklum árangri á tiltölulega skömmum tíma.

 

Einkaleyfiskaflinn:   Það eru engin vandamál hvað varðar hugbúnaðarréttindi.  Einkaleyfi á mörgum sviðum geta verið mikilvæg, ekki síst ef maður er að tala við venture capital fyrirtæki og ferlið að sækja slíkt kostar mikla vinnu og er dýrt, þannig að það er góðra gjalda vert að koma á betra stoðkerfi hvað það varðar (Rannís hefur þó veitt sérstaka styrki til slíks).

 

Mér sýnist að Dofri hafi alls ekki kynnt sér stefnu Sjálfstæðisflokksins í þessum efnum (en leyfir sér samt að tala hana niður, sem er ekki beint heiðarlegt), en þeir sem hafa áhuga á sannleikanum hvað það varðar geta skoðað ályktunina frá landsfundi þess flokks hér.