Eðlilegt

Þetta mál virðist allt vera hið ótrúlegasta, nú ætlar þessi nefnd að setja sig í eitthvað hásæti og ákveða hvaða hús eigi að koma í staðinn.  Hvernig má það vera að þessi nefnd telur sig geta ákveðið fyrir okkur hvað eigi að koma í staðin?

Það er virkilega gaman að sjá umræður um þetta hérna á moggablogginu, þar virðast fordómar í garð SUS helst ráða skoðunum manna á álytinu.  Menn eru á fullu að gera SUS upp skoðanir og að menn séu á móti allri friðun.

Hver er svo þessi mynd af Laugarvegnum sem menn vilja varðveita? Hnignandi verslunargata, sem er í stöðugri samkeppni við kringlur í bænum.   Er það sá laugarvegur sem hefur verið í stöðugri uppbyggingu undanfarin ár, þar sem húsum hefur verið breytt þannig að ekki er hægt að sjá þetta séu sömu húsin?

Svo var mjög áhugavert að það væri hægt að lyfta þessum húsum upp, og byggja undir þau. Er það þá sömu götumynd?

Er réttur þeirra sem eiga húsin, hafa kynnt hugmyndir og gengið í gengum margra ára ferli einskis virði?

Húsafriðunarnefnd hefði átt að grípa strax inn í, og friða þessi hús hefði það verið hennar vilji. Að gera það á 11 stundu eru vinnubrögð sem á ekki að líðast. 

Ég tek því heilshugar undir með SUS og vona að Þorgerður taki ekki mark á nefndinni.   

 

 

„Undirbúningur að uppbyggingu á viðkomandi reit hefur staðið yfir um margra ára skeið bæði að hálfu eigendanna og borgarinnar. Deiliskipulag svæðisins var kynnt, rætt og samþykkt innan borgarkerfisins. Íbúum gafst tækifæri á að gera athugasemdir við byggingaráformin og eigendur lóðarinnar hafa sýnt mikla viðleitni í þá átt að taka tillit til þeirra.“ „Eins er nýlega lokið heildarvinnu við friðun húsa á Laugaveginum og voru umrædd hús ekki á þeim lista sem friða átti. Niðurstöður þeirrar vinnu má skoða í svokölluðum Laugavegsbæklingi sem gefinn var út árið 2005. Ritstjóri bæklingsins er Nikulás Úlfar Másson, núverandi formaður Húsafriðunarnefndar.“ „Ummæli formanns nefndarinnar í viðtali við Morgunblaðið sýna auk þess að nefndin hefur farið langt út fyrir valdsvið sitt við ákvarðanatökuna. Formaðurinn telur þar að nefndin hefði ekki getað tekið ákvörðun um friðunina fyrr en fyrir lægi hvað ætti að „koma í staðinn". Af lögum um húsafriðun er ljóst að hlutverk nefndarinnar er að standa vörð um byggingafræðilegan arf þjóðarinnar, en ekki að vera fagurfræðilegur dómstóll fyrir allar nýbyggingar í miðbænum, eins og formaðurinn virðist telja.“

SUS: Laugavegshúsin verði ekki friðuð

Athugasemdir

[Björn (IP-tala skráð) 12.1.2008 kl. 15:01]

Ég myndi fara varlega í að leggja mikið traust á ,,margra ára undirbúning''. Ég hef búið í miðbænum og skipulagsyfirvöld fá yfirleitt sýnu fram og samráð við íbúa var gjarnan fyrirsláttur að minni reynslu. Aðgangur íbúa að gögnum um fyrirætlanir í skipulagsmálum er sýnd veiði en ekki gefin: auglýsingar birtar í lögbirtingablaði og ef til vill einu sinni í dagblaði. Erfitt að fá upplýsingar ef maður missir af þeirri lest.

Því miður er Reykjavík að glata sérkennum sínum hægt og rólega og að breytast í óáhugavert úthverfi: breiðar götur, bílastæði og ópersónuleg kubbahús eru að taka yfir. Þekki ekki þetta hótel sem á að byggja en grunar að það verði ekki til sóma ef marka má önnur ný stór hús á Laugavegi og næsta nágrenni.

[Sif (IP-tala skráð) 12.1.2008 kl. 19:36]

...Íbúum gafst tækifæri á að gera athugasemdir við byggingaráformin og eigendur lóðarinnar hafa sýnt mikla viðleitni í þá átt að taka tillit til þeirra...

Mér þætti gaman að vita í hverju þessa mikla viðleitni er fólgin. Að öðru leyti er ég sammála athugasemd Bjarnar hér að ofan.

Sif

[Jón Guðmundsson (IP-tala skráð) 12.1.2008 kl. 21:45]

Sæll

Sem skattgreiðandi er ég alveg til í að leggja í púkkið til að halda í gamla ásýnd Reykjavíkur ef það eru skattpeninganir sem þú hefur áhyggjur af. Það er varhugavert að tala um að einhver nefnd ákveði fyrir OKKUR. Ég er er t.d. ekki einn af ykkur og vona heitt og innilega að þessi hús sem sýnd eru í Morgunblaðinu í dag verði aldrei reist. Þá vil éfg frekar endurgerð gömlu húsanna.

kv

Jón G

[TómasHa, 13.1.2008 kl. 11:00]

Björn:  Þetta hefur legið fyrir í ansi mörg ár að það ætti að rífa þessi hús, sem íbúi í miðbænum hefði þér átta að vera þetta ljóst.  

Jóng G: Ekki ég eða meirihluti borgarbúa samkvæmt könnunum.  Það sem skiptir ekki síst máli í þessari umræðu er afhverju það var ekki búið að gera þetta fyrir löngu síðan. Áður en það var búið að stofna til þess kostnaðar sem búið er að stofna til.  

Sú skoðun sem kemur fram hjá formanni húsafriðunarnefndar er ekki síður fráleitur.  Hans hlutverk er að ákveða hvort húsið sem á að vernda sé þess virði eða ekki.  Ekki hvort húsið sem mun rísa síðar verður að hans skapi.  Þetta hefði hann átt að gera fyrir mörgum árum. 

[Jón Guðmundsson (IP-tala skráð) 14.1.2008 kl. 19:06]

Sæll

Ég get tekið undir það að þetta hefði átt að vera búið að gera fyrir löngu. Ég hugsa að afstaða meirihluta borgarbúa markist af því að málið er sett fram þannig að valkosturinn sé að varðveita húsin sem fyrir eru eða byggja ný. Þá sér fólk fyrir sér kumbalda með Nike-merki og undirfataútstillingu. Nákvæmlega þessi hús verða ekki varðveitt. Þau þarf að endurbyggja. Slíkt hefur verið gert með góðum árangri. Mörg hús í Grjótaþorpi hafa verið endurbyggð.  Elsta hús Reykjavíkur í Aðalstræti hefur verið endurbyggt og bætt svo við það bakatil. Bernhöftstorfan er án efa komin til að vera. Þannig vil ég að götumynd Laugavegs fái að halda sér. Ég er viss um að meiri hluti borgarbúa muni þá sjá (ef af verður) að það var hin rétta framkvæmd. Þessi nýju hús sem ég sá teikningar af í Morgunblaðinu eru afskaplega ófrumleg og venjuleg. Þau má byggja upp við Kringluna. Það er eimitt þessi arkitektúr sem fær mig til að vera á móti því að flugvallarsvæðið verði byggt upp. Ég treysti ekki arkitektum. Þeir hafa fátt teiknað af viti síðastliðin ár. Reyndar bind ég vonir við nýtt skipulag við tónlistarhúsið. Það er ástæðulaust að sjá allt svart þegar kemur að nýjum bygginum. Svo má rífa Morgunblaðshúsið fyrir mér og líka húsið sem reist var á Fjalarkattarlóðinni og mörg önnur nýleg hús í miðbænum t.d. í Austurstræti. Höldum í gamla miðbæinn og hressum upp á hann.

Kær kveðja

Jón Guðmundsson