Bílasalar

Ég hef gaman af viðskiptum og díla með hluti bara ekki bíla.  Ég hef undanfarið verið með augun opin fyrir nýjum bíl og hef verið að fara á milli og skoða bíla. Það virðast vera tveir heimar í gangi, og hvorugur nálægt mínum heimi.

Annars vegar eru það bílasalar á almennum bílasölum, loksins þegar maður nær þeirra athygli þá þýðir eiginlega ekkert að tala um annað en einhverja milljón króna bíla. Að ræða um einhverja fjölskyldu bíla þýðir ekki neitt.  Þegar þeir komast að því að maður er bara að leita að fjölskyldu bíl er áhuginn búinn. Ég heft gert nokkrar tilraunir, en alltaf hrökklast út eftir að hafa heyrt um hversu dýrann og flotta bíl ég þurfi að kaupa

Svo eru það blessaðir bílasalar umboðanna, ég hef farið í nokkur umboð en þar gildir að þeir eru áskrifendur að laununum sínum. Bílinn kostar bara þetta, hann stendur þarna og ef maður vill ræða eitthvað eins og verð, þá er það algjör óþarfi. Bílinn minn í skoðun, og svo er bara tala á pappír. Þetta eru sko bílar sem selja sig sjálfir. Maður er mest hissa á að bílaumboðin hafi ekki fyrir löngu sett upp svona sjálfafgreiðlukassa, þau gætu grætt fullt af peningum í formi launakostnaðar.

Ég tek það fram að ég er að gera sterótýpur úr þessum ágætu mönnum., en þetta hefur verið reynslan í grófum dráttum. Auðvitað hefur maður lent á öðruvísi bílasölum inn á milli. Þó held ég að ég muni aldrei eftir því að hafa gert góðan díl í bílakaupum, maður maður er ekki innvígður og innmúraður til þess að geta gert góðan díl.